Jak rozumieć buddyzm?

Buddyzm jest systemem filozoficznym, ale nie stanowi systemu religijnych wierzeń. To najważniejsze, co należy wiedzieć, zanim ostatecznie zdecydujemy się zgłębić temat tego powszechnie znanego ale często bardzo mylnie interpretowanego kodeksu postępowania. Warto mieć na względzie fakt, że Siddhartha Gautama to nie Bóg, ale założyciel buddyzmu zwanego niegdyś buddhasasana, bowiem w dosłownym tłumaczeniu odnosi się to do pojęcia „uduchowiony”, „oświecony”. W buddyzmie wyszczególnia się kilka specyficznych wymiarów, w oparciu o które można ten system wierzeń analizować. Poniżej przybliżymy kilka z nich.
Na wstępie wymiar ogólny, a więc obrzędowy.

W tym przypadku to odniesienie do kilku standardowych symbolicznych gestów, jakie są ważne żeby móc formalnie czuć się częścią buddyjskiej zbiorowości. Przykładem okazuje się przede wszystkim rytuał golenia głowy przez mnichów chcących na stałe wstąpić do zakonu. Co miesiąc odbywa się charakterystyczne rytuały związane z kadzeniem kadzidłami, paleniem świec, czy składaniem pokłonów i kwiatów. To jednakże jest wymiar dość powierzchowny. W praktyce w buddyzmie jako systemie filozoficznym chodzi przecież o coś zupełnie innego, a mianowicie wymiar doświadczeniowo-emocjonalny. Jest to w głównej mierze samodoskonalenie się, a także krzewienie w sobie szeregu rozlicznych uczuć. Emocjonalność idzie w parze z rozwojem współczucia oraz medytacją, dobrym postępowaniem i wykazywaniem się moralnie. Do tego wyróżnia się również wymiar narracyjno-mityczny, czyli odniesienie do Buddy oraz cudów, jakie rzekomo za jego sprawą się działy.
Autor artykułu: